Mitt lille land

Det er snart ei veke sidan 22. juli 2011. Landet er i felles sorg, dei fleste er rysta over hendinga som skjedde i regjeringskvartalet i Oslo og på AUFs landstreff på Utøya. På tv kjem det stadig oppdateringar, og songen Mitt Lille Land av Ole Paus, tolka av ulike artistar, er oss vel kjend etter denne veka. Songen er brukt som eit gjennomgåande tema i aktuelle nyheitsklipp frå TV2 Nyhetene. Her er Maria Menas versjon av Mitt Lille Land:

Eg syns det er sterkt å sjå bilete frå det bomba regjeringskvartalet, Utøya, leitemannskap, hjelpemannskap og såra menneske. Likevel er dei sterkaste bileta av enkeltpersonar, frå blomenedlegging, menneske som gret og omfavnar kvarandre. Folket i nasjonal sorg.

At éin mann kan rettferdiggjere ei slik handling ved å meine det er naudsynt på bakgrunn av si politiske overbevisning er ufatteleg. Måtte slikt aldri skje igjen.

Den mjuke mammaen

Den mjuke mammaen går hand i hand med toåringen. Dei skal på leikeplassen. Han har spaden i handa, klar til leik. Den mjuke mammaen er trygg og god. Tålmodet er stort når 2-åringen spør "Hva e' det?" og peikar nyfiken på ulike ting. Den mjuke mammaen forklarar, smiler og ruskar sonen i håret. Nesten framme ved leikeplassen snublar han og slår hol i kneet. Den mjuke mammaen trøstar og klemmar. Begge går til sandkassen, set seg ned og spar sand i haugevis.

Brått reiser 2-åringen seg og spring. Det er ei skjære på vegen! "Eg vil ha han!" roper han, springande. Den mjuke mammaen reiser seg, guten er alt ut på vegen. Bilen som kjem køyrande stoppar heldigvis i tide. Den mjuke mammaen skjelv, og gret. Tenk om! 2-åringen trøstar. "Eg e' gla' i deg", seier han. Han skjøner ikkje alvoret situasjonen har framkalla hos den mjuke mammaen. Ho smilar, roar seg og dei går tilbake til leikeplassen. 

Den mjuke mammaen bestemmer seg. Det er godt å vere mjuk, og ha god plass på fanget. Men det er også godt å kunne sprette opp i farlege situasjonar, gå på fjellet med barna, leike sisten og sparke fotball med eldste jenta. Det er på tide å snu, tenker den mjuke mammaen.

Moonkids

Kom over ei nettside, minimikki.no - der hadde dei mykje fint! Denne leikedressen frå Småfolk er utruleg søt:

Og denne elefanten frå Smallstuff:

Ingenting gale i å ønske seg ting, vel? Skjønt VISS eg skulle kjøpt noko frå nettsida, ville eg nok endt opp med noko praktisk og enkelt, som desse krokane frå Rie Elise Larsen:

Dei hadde faktisk ikkje vore så dumme å ha på romma til ungane.

Ei lita gåve

Det er ikkje alltid mykje som skal til. Her er ei søt lita gåve eg fekk frå Elin tidlegare i sommar. Eg syns den er veldig fin. ♥

Rundt stearinlyset er det limt ein avisartikkel, blonde og ein hyssing med kløveranheng i. Fyrstikkøskja er pynta med eit bilete av Elise og guten til Elin, samt blondar, fin skrift, kartong og glitterlim.

Elises fest

Ting kjem ikkje alltid i rett rekkefølge. Nokre blogginnlegg vert dessverre delvis skrive, lagt tilsides til ein dag eg har betre tid eller energi - og gløymt så snart skjermen til laptop'en er bretta ned. Eg trur dei fleste har evna til å tenke tilbake, så det dukkar kanskje opp eldre blogginnlegg på feil stad eller dato innimellom. Håper ikkje dette forvirrar.

Festen til Elise var 25. juni. Vi valte å lage ein litt formell fest for ho, istadenfor tradisjonell dåp i kyrkja, ettersom verken eg eller Ricki er kristne eller har døypt dei to andre barna. Næraste slekt frå Bergen og Sunnmøre kom, samt godaste tante Pauline frå England, og vi hadde ein koseleg dag med mykje god mat, kaffe/te og kaker. Lokalet var ein skuffelse, men vi gjorde det beste vi rakk ut av det - og fekk ei fin markering av at veslejenta vår kom til verda 10. februar i år. Elise fekk mange fine gåver; smykke, smykkeskrin, barneservice, kle, eventyrbok, pengar, rørospledd, skrin til første tann og første hårlokk, barnealbum og singsang-kort. Tusen takk til alle som kom og delte denne dagen med oss!

 

Charterferie!

Endelig har eg hatt eit gjensyn med vakre Hellas! Det har gått tre år sidan sist, så det var verkeleg på tide. Vi har alltid gjort ting på eige hand; som dette:

1. Bestille rutefly til Athen tur/retur.

2. Funne hotell på ei øy vi ønsker å sjå via nettsida til Matt Barret: A Greece Travel Guide

3. Ringt direkte til hotellet, alltid drive av ei gresk familie.

4. Kjøpt billettar til hurtigbåt enten via eit gresk reisebyrå eller på nett før vi reiser. 

Tidlegare har jo Ricki budd i Athen, så vi har fått ein lengre ferie der nede. Då har vi hatt leilighet i Maroussi, som ligg i eit fint og grønt område nord for Athen. Ei veke på ei øy har derfor vore nok, vi har jo gjerne hatt ei veke eller to i Athen i tillegg. Denne gongen hadde vi ikkje leilighet i Athen ettersom Ricki bur i Norge saman med oss, vi har plutselig tre barn som skal reise med oss - ikkje berre eitt - og vi gjorde det på enklaste måten: charter. Med programmet charterfeber frå TV3 i minnet, grua eg meg litt til ferien med tanke på flyturen, dei fulle skandinavarane - både på flyet og rølande i gatene, taxfree-galskapen og elles det ein kan rødme av om ein får eit glimt av programmet på tv. Dette såg eg ikkje noko til. Kan det ha noko med at hotellet vi reiste til var eit Ving SunGarden hotell, barnevenleg og litt utanfor bar-sentrum? Sannsynlegvis. Heldigvis. Hotellet vi budde på heiter Stefan Village, og var veldig fint! Flott, gresk personale, flott uteområde med frodig hage, fin leikeplass med skygge, fire basseng - kor to av dei var for barn, god mat, super reingjering - og greie, store rom. Det vesle eg har å utsetje på charter, er at resten av gjestane snakka enten norsk, svensk eller dansk. Det same gjorde kelnarar på fleire av tavernane i området. Dette føltes veldig feil. I tillegg så var det ei lang, lang rekke med menneske i kø då vi skulle reise frå den vesle flyplassen på Kreta. Vi stod nok ein time i kø utanfor flyplassen, for å kome inn! Deretter var det innsjekking: vise kor mykje bagasje ein har, vege bagasjen, få bagasjelappar å feste på, bære bagasjen til rette baggage drop - alt dette involverte kø på kvar stad, i større eller mindre grad. Når vi kom opp i avgangshallen, var det så fullt av folk som sat i ventehallen, sat og venta eller stod i kø og venta til kvar gate, til den eine kiosken, i den vesle taxfree'en, at eg ikkje kunne sleppe handa til Vetle i frykt for at han skulle hamne i menneskevrimmelet, bokstaveleg tala. Folk sat langs veggane, åt slappe, varme baguettar som kioskdamene hadde stabla opp i haugar på disken, og venta. For mange var kanskje dette ikkje unormalt, men for meg var dette kaotisk. Eg har aldri reist med charter før, er dette vanleg? Ingen informasjon om at flyet var forseinka, ingen informasjon om at gaten hadde blitt endra - før ombordstigning, sjølvsagt. Og igjen: kaos. Men vi hadde ein fin ferie. Bileta under talar for seg sjølv. Med tre barn fauk dagane, og det gjekk i bading, leik og mat. Om ikkje det var rein avslapning, så var det ei super avveksling. Og kanskje, når ein syns at det er godt å ta klesvasken, støvsuge og rydde hus når ein kjem heim, at det var godt, roleg og avslappande likevel. Trass alt fekk vi bade, ete og leike kvar einaste dag. Med dei beste barna. Ikkje ille, det.